.jpg)
Maar ook weer geen straf. Ik wilde een lekkere blauwe bessentaart maken. Mijn hele boodschappenlijstje ingevuld voor de Appie om te bezorgen en alle spullen die nog ontbraken op de lijst gezet. Krijg ik op dinsdagochtend het bericht dat de blauwe bessen niet geleverd kunnen worden. Het is dan ook al te laat om een andere fruitsoort er bij te kunnen zetten. Die schaar ik maar onder het kopje ‘Beetje jammer’. Geen blauwe bessentaart online nu, maar mijn Kleine Chocoladetaartjes. Niet dat die niet lekker zijn, maar ik had mijn smaakpapillen inmiddels ingesteld op een gezonde fruittaart. Ik heb nu eens niet vergeten foto’s te maken, maar wel om de taartjes ‘op te leuken’. Maakt gelukkig voor de smaak niets uit, want deze taartjes hebben het eigenlijk niet nodig opgeleukt te worden, die zijn echt zalig! Als je deze eet, is je dag wel een stuk beter dan hoe die begonnen was.
Verder is het saai, saaier en nóg saaier. Als iemand vraagt hoe ik me voel, dan antwoord ik ‘veel hoofdpijn, slap en futloos’, dat klinkt gewoon als een slechte shampoo-reclame. Ik kan nergens naartoe, anders dan met de honden naar buiten. Niet dat er zo veel open was om wel naartoe te kunnen gaan, maar toch. Met jongste zoon hebben we daarom maar een tripje jeugdsentiment voor mij gedaan. Naar het huis waar ik als kind gewoond heb (treurig om te moeten zeggen, maar daar was volgens mij niets veranderd), even langs de basisschool waar ik als kind op heb gezeten (totaal veranderd, alleen de zandbak lag nog op de plek van vroeger), langs de snackbar waar ik vroeger als bijbaantje een hoop geld heb verdiend en langs het oude huis van mijn opa en oma gereden in Utrecht. Daar was ik al jaren niet meer geweest.
Met uitzicht op de DE-fabriek, waar vandaan, als de wind richting het huis stond, de geur van vers gebrande koffiebonen je tegemoet kwam. Ik herkende het wel, maar er is veel anders. De winkeltjes aan het plein zijn allemaal weg. Ik kan me nog herinneren dat er een mini-supermarktje was, een sigarenboertje waar mijn zus en ik Caballero-sigaretten haalden voor mijn opa en oma (wij waren zelf toen 6 en 8 ofzo, daar kun je je nu ook niets meer bij voorstellen…) en ik weet ook nog goed dat ik daar een keertje bij de kapper ben geweest. Ik was toen echt klein en was verschrikkelijk bang voor de kapper die met zijn schaar veel te dicht bij mijn oren kwam. De tegels die op de vloer lagen voor de entree van die winkels kon ik me ook nog goed herinneren.
Het pleintje was in mijn herinnering veel groter, net als het huis en de tuin van mijn opa en oma, maar ja, ik was zelf toen 6 turven hoog. De grote ronde betonnen 'zitjes' waren verdwenen. De weg er naartoe was ook compleet op de schop gegaan. En langs het Amsterdam-Rijnkanaal, waar mijn opa vroeger hondje Polly uitliet, zag er ook helemaal anders uit dan in mijn herinnering. Het was wel een leuke trip met jongste zoon, en ik had het gevoel even iets gedaan te hebben buiten de deur. Nu nog twee dagen en ik mag naar buiten zonder dat ik de honden als accessoire mee hoef te nemen.
Onze oude hond heeft zich trouwens behoorlijk misdragen. De nieuwe meiden deden het hartstikke goed, waren niet meer bang, aten uit je hand en vooral eentje was wel heel erg tam aan het worden. Soof kon intussen ook gewoon bij de nieuwe kippen, zij had al snel in de gaten dat zij bij de roedel hoorden. Maar… de oude hond heeft kennelijk een ‘rondje tuin’ gedaan, en gedacht dat een van de meiden levend speelgoed was. Dat ging niet goed helaas, en weer heb ik afscheid moeten nemen van (weer de leukste…) kip.
Gelukkig hebben we ook leuk hondennieuws, onze dsd-pup is in de maak! De aanstaande ouders zien er misschien niet op hun best uit op de foto, maar de puppy-foto’s van een eerder nest zorgen er wel voor dat je smelt! Ze moeten nog geboren worden, en als alles goed gaat, kunnen we dan over een weekje of 10 ons nieuwe huisgenootje ophalen. Spannend!
Nu heb ik een reestoof van mijn zelf geschoten reegeit op het vuur pruttelen voor morgen. Vanavond eten we reerug met frietjes, cranberry compote en stoofpeertjes. De blauwe bessentaartjes gaan in de herkansing, hoop dat ik die binnenkort wel kan maken. Maar neem van mij aan dat de Kleine Chocoladetaartjes absoluut geen straf zijn. Makkelijk recept en supersnel klaar!
Comments