De waterspreeuw

Zoals ik had beloofd meer over het grappige vogeltje dat ik heb gezien in Oostenrijk. Een bruin vogeltje met een witte borst, zag er van een afstand een beetje uit als een bolle merel. Hij vloog laag over de grote stenen in de rivier, waar hij op een rots midden in de rivier landde. Hij sprong een paar keer op en neer en toen opeens sprong hij het best snel stromende water in! Ik wist niet wat ik zag, het water was niet alleen verschrikkelijk koud, maar de stroming was ook nog eens behoorlijk. Maar na een tijdje sprong hij weer vanuit de harde stroming op de rots, hupte een paar keer op de plaats en dook weer het water in. Wat verderop kwam hij weer uit het water en dook er meteen weer in. Nog nooit zo’n beestje gezien. Ik heb natuurlijk geprobeerd hem op de foto te zetten, maar dat is niet echt gelukt. Altijd handig om Google te gebruiken, en toen ik daar op ‘bruin vogeltje water’ zocht, zag ik hem meteen afgebeeld: De Waterspreeuw. Wat een guitig beestje.

Hij is zo’n 17-20 cm. groot en het verenkleed is (moet ook wel) waterafstotend. Zijn ogen zijn afgeschermd met een transparant membraan dat als een soort duikbril fungeert. De waterspreeuw gebruikt zijn vleugels om onder water te zwemmen en ze kunnen over de bodem lopen. Maar met de stroomversnelling die ik heb gezien, leek mij dat niet kunnen. Beide geslachten kunnen zingen, ook in de winter, maar dat heb ik helaas niet gehoord. Ze eten de beestjes die in de rivier leven, zoals de larven van steenvliegen, maar ook kleine kreeftjes en garnaaltjes en dergelijke.

En dan de koeien. Die mooie bruine koeien die je altijd in het voorjaar en de zomer op de Alpenweides ziet grazen. Ik dacht altijd dat het een Oostenrijks ras was, maar het blijkt een Zwitsers ras te zijn. Deze koeien worden zowel voor de melk als voor het vlees gehouden. Ik vind het een van de mooiste koeienrassen die er zijn. De koeien kunnen goed tegen zowel kou als hitte en zijn onder andere daardoor bijna het grootste ras van de wereld. In onder andere Oostenrijk gaan de koeien in het voorjaar de Alm op en worden in september/oktober weer naar beneden gehaald. Dan is het groot feest. De koeien worden mooi versierd en naar hun stallen gebracht. Ook krijgt de boer prijzen voor de koeien die het mooiste zijn, het beste in hun vacht en vlees zitten of de meeste melk hebben geproduceerd. Wij kwamen in Oostenrijk langs zo’n stal van een hele trotse boer. Hij had alle schildjes aan de gevel van de stal opgehangen. Enfin, dingen die ik wel eens had gezien, maar nooit echt goed naar had gekeken. Leuke weetjes en weer nieuwe dingen geleerd.

Ik heb vandaag het recept van de Kip Duxelles voor je online gezet. Ik kook niet graag met kipfilet, omdat ik het vaak te droog vind. Maar met dit recept is kipfilet niet droog. Deze kun je ook maken als je gasten te eten krijgt. De duxelles kun je van tevoren bereiden, alleen de kip in de oven schuiven en de oven het werk laten doen zodat je alle tijd hebt om een wijntje te drinken met je gasten. Duxelles betekent een mengsel van paddenstoelen met een uitje of een sjalotje en wat kruiden dat wordt gesauteerd met wat roomboter, en in dit geval ook wat slagroom. Serveer er wat ovenaardappeltjes, frietjes of een Yorkshire pudding bij. Ik maak het niet heel vaak, maar als ik het maak, kan ik me er echt op verheugen. Dit is echt een hufterproof recept en kan eigenlijk niet mislukken.

Komende dinsdag worden onze nieuwe banken geleverd. Onze banken waren ‘op’, en van de zomer hebben manlief en ik een paar nieuwe uitgezocht. Ik heb vandaag vervroegd de hele zitkuil een grote beurt gegeven; de ramen gelapt, convectorputten schoongemaakt, gordijnen en vitrage gewassen. Gelukkig kan ik morgen naar de therapeut, het was toch net weer een beetje te veel, maar ik ben blij dat alles spic en span is als de banken gebracht worden. Grappige is, dat wij beiden geen idee meer hebben hoe die nieuwe banken er uit zien… het wordt één grote verrassing komende dinsdag. Ik hoop maar dat het allemaal bij elkaar gaat passen. Ach, dat zal toch wel?! 🤞😅