In de sloot 🥶

Wat heb ik het koud gehad vorig weekend, maar wat was het weer een mooie dag. Ik mocht mee op de hazen bij Jacqueline en Jan. Zo’n Hazendag is altijd groot feest! Ik zou iets meenemen voor bij de koffie in de ochtend. Eerst heb ik Hans opgepikt en daarna zijn wij doorgereden naar Vuren. Als alle jagers en drijvers aanwezig zijn en we de koffie op hebben, trekt iedereen de jachtkledij aan en worden we officieel verwelkomd door de jachthouder. De jacht wordt geopend door de jachthoornblazers, en vervolgens wordt verteld wat wel en niet geschoten mag worden. Omdat de geweren in de sloot zullen staan, omdat we midden in open veld zitten en daardoor minder goed zichtbaar zijn, worden waadpakken aangetrokken. Nu zie je er bij een jacht al niet ‘leuk’ uit, zo’n waadpak is denk ik het summum van er lelijk uitzien. Ik denk dat zo’n pak de beste vorm van anticonceptie is. Maar wat ben ik blij met mijn waadpak van neopreen. Het houdt je niet alleen droog, maar ook nog enige tijd warm, voor zover dat gaat bij een gevoelstemperatuur van rond het vriespunt. Alleen al het aantrekken van het pak zorgt al voor hilarische momenten.

Als iedereen zover is, gaan we met auto’s naar het jachtveld, en nemen de geweren hun posities in de sloot. Ik heb een handdoekje meegenomen, zodat mijn wapen daar op kan liggen en redelijk moddervrij blijft. Ik zak aan deze kant van de sloot niet heel diep in de modder, en kan met mijn knieën goed tegen de kant leunen voor stabiliteit. De drijvers lopen het weiland over, zij beginnen ver bij ons vandaan, om vervolgens steeds dichterbij te komen. Waar de hazen soms ril zijn, dus snel in de benen komen, is het nu dat sommige ril zijn, en andere juist pas op het laatste moment, als de drijvers op 2 meter afstand zijn, pas in de benen gaan. Er komen veel hazen weg doordat zij van de geweren af de weilanden in rennen, maar ook veel hazen gaan tussen de geweren door de sloot over. Op het moment dat zij ‘breed’ staan, zodat je een goed dodelijk schot af kunt geven, is als zij in de linie over de sloot springen, wat een schot onmogelijk maakt. Dat is niet erg, er lopen genoeg hazen. En los daarvan, zo'n springend haas is een prachtig gezicht. Het lukt de geweren om een paar hazen te schieten, en die worden door de drijvers, zodra zij in de buurt zijn, meegenomen.

Dan is het tijd de weilanden aan de andere zijde van de sloot uit te drijven. Dat betekent dat de geweren in de sloot ofwel op de kant moeten zitten om te kunnen schieten, of naar de andere kant van de sloot moeten waden. Ik kan met mijn rug niet goed zittend schieten, dus ik besluit om naar de overkant van de sloot te ‘lopen’. Het begint al lekker als ik mijn handdoek naar de overkant wil gooien… Ik houd geen rekening met de wind en mijn handdoekje valt midden in de sloot. Hans, die op post naast mij staat, ziet dat en komt niet meer bij van het lachen. En ik kan ook mijn lach niet houden, het is weer een typische actie van mij. Dan probeer ik mijn benen los te krijgen uit de modder en met één been een zo groot mogelijke pas te nemen om zo ver mogelijk aan de andere slootkant te komen. Als ik mijn been neerzet, zak ik meteen diep in de modder, en moet ik snel mijn jas omhoog trekken, zodat die niet nat wordt. Ik zak zo ver weg, dat ik tot aan mijn middel in de sloot sta. Ik verlies gelukkig niet mijn evenwicht, want anders zou ik ook nog kopje onder gegaan zijn… Ik leg mijn wapen snel aan de kant en probeer met een hand grip te krijgen, zodat ik me naar de slootkant kan manoeuvreren. Ook dat lukt gelukkig, hoewel de sloot aan deze kant veel losser is wat de modder betreft, en ik tot en met mijn kruis in het water sta.

De wind hebben we nu recht in ons gezicht, en dat maakt dat het nu echt veel kouder aanvoelt. Weer wordt er gedreven en kunnen wij hazen schieten. Ik begin het intussen toch wel koud te krijgen, en begin te bibberen. Maar als er een haas recht op mij afkomt, heb je even geen tijd het koud te hebben. Ik richt mijn wapen en volg het haas, dat opeens op zijn billen gaat en mij recht in de ogen aankijkt. Op een stilstaand haas wordt niet geschoten, en ik blijf met gericht wapen naar het haas kijken… en hij naar mij. Dat duurt wel even, en ik kan het niet helpen en begin weer te bibberen. Het haas ziet het, maakt rechtsomkeert, en gaat er letterlijk als een haas vandoor. Een haas schiet je ook niet op de bouten, dus ik kijk hoe hij bij mij vandaan rent en gniffel wat, want het was grappig hoe wij contact hebben gemaakt. Dat hij nog voor veel mooie nakomelingen mag zorgen komend voorjaar. Als ook  deze drift klaar is, moet ik toch weer de sloot oversteken en mezelf daarna (met heel veel moeite) uit de sloot proberen te krijgen. Het kost wat moeite, ik kan gelukkig mijn bovenlijf op de kant krijgen, en zo lukt het me om uiteindelijk toch uit de sloot te geraken. Iedereen verzamelt om vervolgens te lunchen in de schuur bij de boer. Daar zijn strobalen als bankjes neergezet en staat een heerlijke lunch klaar met warme koffie! Na de lunch gaan we naar een ander veld, waar ook daar weer gedreven wordt en de geweren in de  sloot staan. Ook hier is het fris en zakken we ver in de modder weg. Maar het is een prachtige dag met genoeg hazen die ontkomen zijn en ook hazen en een nijlgans die als buit meegenomen worden naar de jachthut aan het einde van de dag. En wat hebben we van Hjari kunnen genieten, die nog een haas heeft kunnen apporteren! Hij is een topper!!!💪❤️

Eenmaal bij de jachthut kunnen de waadpakken uit. Het tableau wordt gelegd en daar wordt met de jachthoorns de laatste eer bewezen aan de hazen en de gans die op het tableau liggen. De jachthouder dankt de drijvers en de geweren, dat er netjes en veilig geschoten is. Dan krijgt iedereen een haas aangereikt en is de jacht voorbij. In de jachthut wordt een grote pan zelfgemaakte erwtensoep op de gasbrander gezet. En terwijl die opwarmt, krijgen we van de jachthouders een lekker zelfgemaakt drankje. Jan heeft eigen Mispellikeur en Sloegin in flessen op tafel staan. Ook een jachtbitter ontbreekt niet. De Sloegin is zalig, maar de Mispellikeur vind ik nòg lekkerder! Ook heeft Jan zelf gepekelde en gerookte Coppa en ham van wild zwijn en ham van ree in mooie dunne plakjes gesneden. Het is heerlijk! Er zijn twee jagers die ik het beste kan omschrijven als Statler en Waldorf van de Muppetshow. Die twee hebben zo’n droge humor, dat je niet meer bijkomt van het lachen. Dan is de soep warm, en krijgt iedereen een heerlijke kom erwtensoep. Er is genoeg, en iedereen lust wel een tweede portie. Nog een toetje om het ‘dicht te smeren’, maar daarna is het tijd om naar huis te gaan. Op de weg terug hebben Hans en ik de stoelverwarming aangezet, want ondanks de heerlijke warme soep, hebben we het nog steeds koud. Maar wat was het weer een prachtige dag met gelijkgestemden.

Verder veel vergaderingen, en de voorbereidingen hiervan, gehad. Dan wil je niet te lang in de keuken staan, maar toch lekker eten. Ik heb daarom de Viscurry in kokossaus gemaakt. Die is snel klaar en een curry is sowieso ‘buikverwarmend’. Even de currypasta maken door de grof gesneden ingrediënten fijn te malen in een blender of staafmixer en die een paar minuutjes bakken, de kokosmelk toevoegen en dan de vis erbij. Ik heb dit keer zalm gebruikt, maar je kunt heel goed een stevige witvis gebruiken in dit gerecht. Vis is altijd snel gaar, dus binnen no time staat dit gerecht dampend op tafel. Ik greep mis met de Chili-olie, maar ook die heb je klaar terwijl de rijst kookt.