Meerdere keukens de afgelopen week

Deze week kwamen meerdere keukens aan bod in huize Jansen. Twee keer Italiaans,  één keer Spaghetti Carbonara en één keer Spaghetti met gamba’s en rucola. Pasta is snel klaar, binnen 20 minuten zit je aan tafel, en dat is inclusief snijwerk en voorbereidingen. Ik had van Jeroen en Dennis bij de Jagersbarbecue een mooi pakket met allerlei soorten meel gekregen die door de plaatselijke molenaar gemalen waren. Een zakje hiervan was met griesmeel. Dat hadden wij echt al heel lang niet meer gegeten. Eigenlijk hoor je griesmeelpudding met rode bessensaus te eten, maar ik vind dit heel erg lekker met Tutti frutti, vandaar mijn recept van Griesmeelpudding met Tutti frutti. We hebben dus ook van een heerlijk dessert kunnen genieten. Maar ook hebben we nog een keer Indisch gegeten met wat er van vorige keren nog over was en had ingevroren en had aangevuld met de Ayam Opor. Één van de gerechten waarvan ik had gezegd dat ik die online zou gaan zetten, is de Sambal goreng bootjes. En die heb ik nu voor je bij de recepten geplaatst.

Omdat ik nu mijn eigen stoompan heb, hoef ik de prachtige Indopan van Mireille niet meer te lenen, maar kan ik stomen wanneer ik wil. En laat ik nu al heel lang trek hebben in Kue Lapis. De laatste keer dat ik bij de toko was (daar kun je deze lekkernij bijna altijd wel kopen), was de dame die deze altijd maakt meerdere weken op familiebezoek. Geen Kue lapis mee naar huis dus… Je moet voor deze Indo-lekkernij -zoals bij zoveel, zo niet niet álle Indo-recepten- wel de tijd hebben en nemen om het te maken. Dit zoete tussendoortje bestaat, net als spekkoek, uit meerdere laagjes. Elk laagje moet zo’n 6-7 minuten garen in de stoompan. Als je het aantal laagjes telt, weet je meteen hoeveel minuten (bijna 2 uur!) ik aan de keuken was gekluisterd. Mijn moeder maakte deze altijd door van geraspte kokos zelf klappermelk te maken (nóg meer werk…). Ik heb het recept wat minder tijdrovend gemaakt door gewoon een blikje kokosmelk te gebruiken.

Verder was het een rare, en ook verdrietige week. Op dinsdag heeft een vriendin van Wodkawoensdag haar hondje in moeten laten slapen. Het is de ’beste’ keuze die je voor je hondje kunt maken, want hondjes zijn keihard en zullen zelden aangeven dat ze ziek zijn. Maar het is meteen één van de moeilijkste en zwaarste keuzes die je moet maken voor je trouwe viervoeter. Maar op die dinsdag had er zich nog een drama afgespeeld, veulen Ti amo van 8 maandjes had op weg naar de paddock een ongeluk gehad, en ook deze moesten ze laten inslapen. Wat een groot, en zeer onverwachts, verdriet. Gelukkig hebben wij, vriendinnen van Wodkawoensdag, veel steun aan elkaar, maar het is bij het poetsen en opzadelen van de paarden nog nooit zo stil geweest in de gang. Het verdriet is groot.

Ik heb nog een bezoekje kunnen brengen aan oudste vriendin Kessa. Ons motto is; ‘Wat de vraag ook is, chocola is het antwoord.’ Bij de thee hebben we altijd wel meerdere soorten en vormen van chocolade. Ik moet zeggen dat ik op de weg terug naar huis me ook weer een stukje opgeluchter voelde dan op de weg er naartoe. Jodokus, het laatste konijn van Kes, hupste lekker door de woonkamer en ging helemaal uit zijn potje toen hij een paar stukjes wortel kreeg. Gelukkig is het vanaf gistermiddag ook weer even droog geworden, en hebben Fien en ik in het zonnetje kunnen trainen. Ik hoef straks niet in de keuken te staan, en daar ben ik blij mee na de Kue lapis! We gaan ergens lekkere vishapjes eten!!