’t Was me ’t weekje wel

Soms heb je wel eens van die dagen/weken. De normale dingen, afspraken met daarbij ook in de avonden een vol programma. Workshops waar ik mezelf voor had opgegeven, vergaderingen, voorbereidingen voor de ALV en activiteiten van verenigingen. Alles geheel vrijwillig en het meeste met veel plezier. Helaas zitten er maar 24 uur in één dag.

Vandaag heb ik een leuk receptje voor jezelf of om weg te geven; Chocolade-hazelnoot-rumballetjes. Deze zijn snel gemaakt, het draaien van de balletjes kost de meeste tijd. Omdat je handen warm zijn, smelt het chocolade-mengsel een beetje. Daardoor worden de balletjes soms niet in één keer mooi rond en glad. Vandaar dat ik de balletjes twee keer draai, de tweede keer om ze mooi van vorm te krijgen. Doordat zo’n balletje al een keer door de cacao is gehaald, lukt dat beter zonder geplak aan je handen.

Gisteravond hadden we een etentje bij vrienden. Toen heb ik een paar van deze balletjes leuk ingepakt en als cadeautje meegenomen. Sil had zich lekker uitgesloofd in de keuken, een Gepofte knoflooksoep vooraf met daarna een vispotje van witvis en rijst met een lekkere salade. Als dessert een appelcompote met crumble en een kaasplank. Het dessert was net te veel, maar ja, als er dan kaas op tafel komt, heb ik kennelijk toch nog een beetje ‘plek’ in mijn buik. Het was weer hartstikke gezellig.

Prachtig weer vandaag, maar best fris door de harde wind. De Helleborus is weer aan het bloeien en de pimpelmezen kijken of het opgehangen vogelhuisje voldoet aan hun eisen. Fien heeft zojuist weer een ‘schat’ meegenomen van de wandeling. Takken mogen niet mee naar binnen (anders blijf ik stofzuigen!). Braaf doet zij de takken op haar ‘schattenplek’ naast de deur. Er ligt inmiddels een hele verzameling. Bij de wandeling nog een prachtige Rode kelkzwam gespot. Deze bleken aan het einde van de 20e eeuw nog zeldzaam te zijn, maar sinds 2010 vrij algemeen voorkomend. Mijn oog viel er op door de prachtige dieprode kleur.

Komende week kunnen manlief en ik alvast oefenen om ‘kinderloos’ te zijn. Jongste kuiken is in Oostenrijk met zijn opa en oma en oudste zoon zal het vliegtuig naar Australië nemen. Ik zal op zoek moeten naar kleinere (sudder-)pannen. Gelukkig komt de jongste over een weekje alweer terug! Dan hebben we weer wat herrie in huis 😉.