Verwachtingen

Ik zag de weersverwachting voor de afgelopen week, en werd er een beetje treurig van. Gelukkig zijn de voorspellingen niet helemaal uitgekomen, want ik heb meermaals de wandelingen met de honden droog kunnen volbrengen. Maar het is wel weer een natte week geweest. Soof houdt zich redelijk schoon bij de wandelingen, Fien is een ander verhaal. Die struint door alle bosjes, glijdt uit en belandt dan weer in de grootste modderpoel die onderweg te vinden is. Fien met een vacht vol modder laat ik dan even zwemmen om het meeste uit haar vacht te laten spoelen. Bij thuiskomst bind ik haar aan het hek vast zodat ik haar kan afspoelen, al dan niet met het gebruik van shampoo.

Afgelopen week stond in het teken van een operatie die aanstaande is. Allerhande vragenlijsten moesten worden ingevuld, meerdere gesprekken op locatie en ook nog een telefonisch consult. Hoe meer informatie ik krijg, hoe meer ik tegen de ingreep op ga zien. Er zijn ergere dingen, en ik weet dat de ingreep mij ‘ten goede’ zal komen, maar ik kan leukere uitjes en logeerplaatsen bedenken.

Waar ik ook de zenuwen van kreeg, is dat ik de startlijst heb ontvangen van de te rijden proef binnenkort. Toen ik de email las, zei ik ook hardop tegen mijn partner; “Hoe heb ik kunnen denken dat het een goed idee was me hiervoor op te geven?” Het is alleen maar omdat de woordjes ‘wedstrijd’ en ‘proef’ hierbij horen. Ik heb altijd al examenstress gehad. Dan slaap ik de dagen/weken van tevoren slecht of zelfs niet. Alles wat ik van tevoren heb kunnen organiseren, heb ik gedaan. Iemand die helpt met het mooi maken van het paard, iemand die de proef voorleest, kleding, haarnetje, elastiekjes voor het paard… De hoge verwachtingen die ik mezelf opleg. En na de resultaten van de eerste proef kan de uitkomst alleen maar slechter zijn. Het is een soort faalangst, omdat je met een praktijkproef de controle ‘los moet laten’. Ik heb jaren geleden een keer op een opleiding gedaan, waar elke deelnemer aan het eind een kaart kreeg met een tekst. Ik kreeg de kaart die je hier afgebeeld ziet… Haha, ik denk bij ‘geen controle’ aan CHAOS!!!! De kaart prijkt nog steeds op ons prikbord in de keuken, en steeds als ik de tekst zie, moet ik een beetje lachen.

Terwijl ik aan het kokkerellen ben, heb ik jachtvriend Cas aan de telefoon. Cas werkt net als ik; Beetje in kookboeken bladeren, speekselklieren die dan al beginnen te werken en ondertussen bedenken wat je tóch kunt maken met wat je in huis hebt. Ik ben Sapi Tjampoer Malang, een Indische hachée aan het maken. Ik word verbeterd op mijn uitspraak door Cas, want zijn ouders hebben vroeger in Malang gewoond. De klemtoon ligt op de eerste lettergreep. Dan komen de verhalen van een Indische dame die kokkerelde in Drenthe, waar je op aanvraag Indische gerechten kon bestellen/afhalen. Dat Cas voor haar op bestelling in het jachtseizoen eendjes schoot als zij ‘Zwart Zuur’ wilde maken. Dat is volgens Cas een overheerlijke  Indische eendenstoof, maar ik heb die helaas nog nooit geproefd/gegeten. Eend was sowieso lastig te krijgen in de tijd dat mijn moeder voor ons kookte. Nadat we gezellig bijgekletst hebben, hangen we op en ga ik verder met mijn gerechtjes en Cas bladeren en voorsmullen in zijn Indonesische kookboeken. Die Sapi Tjampoer eten wij overigens morgen pas. Dan heb ik weinig kokkereltijd, en zo'n stoofschotel is de volgende dag meestal lekkerder. Dan maak ik daar lekker Maïskoekjes en rijst bij, die zijn beide binnen 20 minuutjes gemaakt.

Vandaag heb ik een lekker calorierijk recept voor je. Ik ben door onder andere slecht slapen wat afgevallen. Wat wel een beetje jammer is, is dat de vetrollen er nog steeds zijn, maar mijn borsten en vooral billen verdwijnen. Omdat ik wel wat extra’s kon gebruiken, hebben we dit bijgerecht, Mac and Cheese, van de week gegeten, en heb ik er zelfs aan gedacht foto’s te maken. Dit is zo’n gerecht dat dampend uit de oven komt, en je bij de eerste hap al omarmt, bijna knuffelt, en je een warm gevoel geeft. Het is een ideaal bijgerecht als je veel gasten te eten krijgt. Je kunt het een dag van tevoren maken en in de ovenschaal doen, het afbakken doe je 45 minuten voordat je het wilt serveren. Straks komt de herrie (jongste kuiken) weer thuis van een week snowboarden. Gezellig, ik heb hem echt gemist! Onze honden en katten hem trouwens ook. Ik ben benieuwd hoe kat Suus, dat is echt ‘zijn’ kat, straks op hem zal reageren. Óf ze is heel erg blij hem weer te zien, óf ze geeft hem de ‘silent treatment’, en zal hem 3 dagen volkomen negeren. Tja, het blijft een kat natuurlijk😉.