Vriendschappen

Dit jaar kreeg ik weer de jaarlijkse ‘gevaarlijke’ foto door van Mireille en mij. Wij staan dan in de keuken gewapend met mes en deegroller en moeten dan altijd heel hard lachen. Klinkt misschien stom, maar wij hebben dan de grootste lol. Michel maakt altijd de foto, waarvan de meeste in de prullenbak verdwijnen, omdat één van ons er met ogen dicht op staat of wij zo belachelijk gillen van het lachen dat je ons huigje kunt zien zitten 😱

Mireille ‘kreeg ik erbij’. Michel, haar man, ken ik nog van de middelbare school. Zij kregen verkering ongeveer rond dezelfde tijd dat Berry en ik verkering kregen. Ik ken hem dus al langer dan manlief. Hij kwam toen, heel stoer, op de motor naar school. Veel meisjes die toen in dezelfde klas als ik bij tekenen zaten, schilderden bij de buitenopdracht zijn motor. Toen zij hoorden dat hij een meisje (Mireille dus) aan de haak had geslagen die al studeerde en op kamers woonde, hadden zij wel in de gaten dat ze minder kans maakten. Toen wij elkaar na jaren en jaren in 2010 weer tegen het lijf liepen, en beiden nog met dezelfde partners, was het meteen weer als vanouds. Intussen getrouwd, beiden twee zonen en een hond. Ook die konden het allemaal goed met elkaar vinden. Ik ben nog even in de foto’s van vroeger gedoken, en heb er wel een paar kunnen vinden. Van de Minkema-tijd zijn helaas geen foto's. Toen had je nog geen mobieltjes...

Maar op een gegeven moment moest ik van mezelf stoppen met kijken. Ik kan mezelf daar zo in verliezen (net als bij muziek trouwens) dat er uren voorbij gaan terwijl er nog zat andere dingen te doen zijn. Lief en leed hebben wij gedeeld, en nog steeds! Ik heb sowieso heel veel aan Mireille moeten denken de laatste tijd, want de koekjes die ik onlangs online had gezet, de Shortbreadkoekjes met aardbeien-chocoladevulling had ik bedacht voor de opening van Mireille’s winkeltje van toen, Poppy. Ik had online een deegroller besteld met een afbeelding van een klaproos en de naam van haar winkel en had daar als cadeautje de koekjes voor haar gemaakt. (Weer een deegroller!)

Enfin, lange vriendschappen dus. Ook dit jaar heb ik een vriendin die ik 30 jaar ken. Ook wij hebben lief en leed gedeeld en gaan in september samen naar die Heimat om ons jubileum te vieren. Ik heb van de week zitten kijken, maar we hebben eigenlijk nog geen idee waar naartoe precies. Dat gaat allemaal goed komen, het weekend zelf staat bij beiden al geblokt in de agenda.

Ik heb vandaag het recept van de Auberginedip voor je online gezet. Een lekkere en gemakkelijke dip, die heel luchtig is en makkelijk smeert. Ook nog eens heel erg gezond (voor mijn doen…). Van tevoren klaar te maken als je vrienden op visite krijgt en net iets anders dan een gekocht smeerseltje. Vandaag studeert oudste kuiken af. Helaas mogen wij daar als ouders niet bij zijn. En hoewel het lijkt alsof het hem allemaal heel gemakkelijk afgegaan is, ben ik zo ontzettend trots op hem. Want hij heeft er keihard voor gewerkt, veel zelfdiscipline opgebracht, allerlei extra opdrachten gedaan voor een opleiding naast zijn studie (en als enige ooit 10 sterren voor deze extra opleiding behaald). Kortom, hij heeft er ook veel voor moeten laten, maar heeft gelukkig ook zijn sociale leven, naast bijbaantjes, super gepland. Tristan: Chapeau!! Wij zijn zo ontzettend trots op jou ❤️!!!

Verder heb ik maar van één Cannoli kunnen genieten, jongste kuiken was er aan begonnen en ‘kon niet meer stoppen’, tsssss. Ook heb ik 2 keer per dag de bolletjes uit de vachten van de honden kunnen kammen…. Zo, nu ga ik de was buiten hangen en daarna op een stretcher bijkleuren. Want hoewel we al veel mooie dagen hebben gehad, hebben mijn benen nog echt te weinig zon gezien. Cas, beterschap en hou je haaks!!