Wapen ophalen

Eergisteren heb ik mijn wapen op kunnen halen bij wapenzaak Lübbers in Itterbeck, Duitsland. Cas ging ook deze keer weer gezellig mee. We hadden in Meppel afgesproken en daarna carpoolend doorgereden naar die Heimat. Ik had het hagelgeweer dat ik al heb meegenomen, zodat deze ook bij de kolf iets kon worden aangepast zodat ik beter over de bies zou kijken en meteen een gewicht in de kolf te plaatsen om voor mij de balans beter te maken. Dat wapen heeft langere lopen, waardoor het gewicht meer voorop ligt.

Het is een mooie zaak, in een klein en rustig dorpje. Jens, de vriendelijke eigenaar heeft verstand van zaken. Hij is ‘Buchsenmachermeister’. Zijn vader staat ook in de winkel en gaf nog een paar handige tips en trucs voor als je op de duiven of kraaien gaat. Achterin de winkel is de werkplaats. Ik sta ervan versteld hoe netjes deze er uit ziet. Alle gereedschappen die nodig zijn, liggen netjes uitgestald. Er ligt geen vijl of schroevendraaier verkeerd en nergens is een troepje of frutseltje te bekennen. Jens gaat zeer pragmatisch te werk. Hij was bezig met het vervangen van een afgebroken slagpen, en nu kon ik meteen van dichtbij zien hoe zo’n bascule er van binnen uit ziet.

Er staan stukken hout waar een kolf van gemaakt kan worden. Van de buitenkant kun je al zien dat er hele mooi getekende stukken tussen zitten. Ook die maakt Jens zelf. Ik zag nog een mooi paar laarzen, maar helaas waren deze niet meer in mijn maat in de winkel en ook niet meer na te bestellen bij de leverancier. Nu beide wapens zijn aangepast, ga ik binnenkort naar de kleiduiven-schietbaan om deze uit te proberen. Al met al heeft het consent voor het invoeren van het wapen dus maar een week extra in beslag genomen als je het vergelijkt met het kopen van een wapen in Nederland. De 'papierwinkel' was ook geen moeite, omdat de verkoper het meeste al had ingevuld en naar mij had gemaild.

Toen we alle zaken afgehandeld hadden, zijn Cas en ik in de auto gestapt om in een naburig stadje te lunchen. Dit keer werd dat Uelsen. Aan een soort klein pleintje hebben we heerlijk kunnen lunchen. Het weer was prima terrasweer. Berry en ik hadden die avond een dinerafspraak bij een vriend, maar helaas hebben we die moeten verzetten omdat er op het werk van de vriend iets tussengekomen was. Omdat ik al een behoorlijke lunch op had, had ik bedacht dat ik een paar lekkernijen uit het dorpje mee zou nemen voor onze vrijdagmiddagborrel die nu meteen ook ons avondeten zou zijn. Bij een slager heb ik een paar mooie Duitse worstjes gekocht om te ‘smeren’, en een paar lekkere worstjes die even gebakken moesten worden. Bij het bakkertje (tevens Konditorei) tegenover de slager heb ik de echte Duitse harde broodjes gekocht. In de vitrines lagen veel plaatkoeken, maar daar ben ik niet zo van. Wel de Quarkbällchen die ze ook hadden. Ook die heb ik mee naar huis genomen. Ik zal die binnenkort wel een keer maken en het recept online zetten. Dat heb ik een keertje van Dani uit Duitsland gekregen. Kaasjes had ik wel in huis, het avondeten was veiliggesteld. Het was druk onderweg, maar met name richting Meppel. Toen ik thuis kwam hebben we gezellig van alle Duitse lekkernijen en Franse kazen kunnen genieten.

Maar nu het recept van vandaag, en daarmee zit ik nog steeds in Italiaanse sferen; Kabeljauw met een Italiaanse twist. Ik had nu alleen maar de zwarte olijven in huis (wat qua smaak ook prima is), maar met Kalamata-olijven is het nog lekkerder. Het lijkt veel werk, maar alles is snel klaar en je zet wel iets heel moois op tafel. Ook dit is een redelijk hufterproof recept. Je moet er alleen voor zorgen dat je de kabeljauw niet te lang bakt, dat is zonde. Dit gerechtje ziet er al uit als een feestje op een bord, en dat is het ook!