Zelfopoffering

Zoals ik al eerder had geschreven, ontbreken foto’s van mijn recepten. Alles moet opnieuw gemaakt worden, en dan nog vergeet ik vaak tijdig een foto te maken. De Hollandse aardbeien prijken bij de groenteman in de schappen. Als ik voorbij loop en die ruik, kan ik me niet beheersen en moet ik aardbeien kopen. Niet alleen voor op een wit bolletje met roomboter en een beetje suiker, maar ook om een Aardbeienslof met frangipane en Zwitserse room te maken. Dat kost wel wat tijd, maar als je het een beetje goed plant, valt het ook wel weer mee. Het is 'zelfopoffering'… Ik stond van de week op de weegschaal en dat getal moet wel wat naar beneden. Niet dat ik heel dik ben, maar dat de zomerkleding straks wel weer wat prettiger zit dan de korte broek die ik laatst aan had getrokken. Ik had me voorgenomen wat minder te snoepen, meer te bewegen (dat deed ik minder doordat onze oude hond niet meer ver kan lopen) en ook geen bitterballen meer te gaan frituren als ik daar spontaan trek in heb. Nu fietst die slof daar een beetje tussendoor, maar dat moet dan maar even.

Ik heb vrijdag zo’n leuke dag gehad. Jongste kind heeft nu vakantie en wilde nog wel een dagje met mij de hort op. Met Corona valt er weinig te doen, anders dan een (stads-) wandeling. Nu was de Sloegin een paar weken klaar en gebotteld. Jachtvriend Martien, waar ik een grote hoeveelheid sleedoornbessen van had gekregen, had ik een paar flessen beloofd. Het eerst dat ik over Sloegin hoorde was van Cas tijdens de jachtopleiding, het is een echt Jagersdrankje. Er zijn meerdere recepten in omloop, en ik rommel daarmee ook in de keuken met steeds wisselende ingrediënten.

De bessen komen van de sleedoornstruik, deze wordt ook wel zwarte doorn genoemd. Het is een heester die wel 6 meter hoog kan worden, en is de wilde voorouder van de pruim, maar ook de perzik, amandel, kers en abrikoos (steenfruit dus). De sleedoorn bloeit van maart tot eind april en na de bloei kunnen er mooie groene bessen verschijnen die langzaam in het najaar tot blauw berijpte bessen kleuren. De naam geeft aan wat het opvallendste kenmerk van de sleedoorn is: de doorns. De rijpe bessen zien er uit als kleine pruimen en zijn ongeveer 1-1,5 cm. groot. (Door de grootte worden het dus bessen genoemd in plaats van pruimen.) De smaak is erg wrang, deze wordt pas zachter na een nachtje vorst. Vandaar dat je de bessen pas na een nachtvorst gebruikt. (Of je legt deze in de vriezer.) Op naar de jachtvriend in Den Haag.

Martien is ontzettend creatief en heeft groene vingers. Hij heeft vroeger een tuincentrum gehad en woont op een schitterende plek midden in Den Haag. Natuurlijk werd er nog even koffie gedronken en bijgekletst met Martien en zijn vrouw Ted. Jongste zoon kreeg nog een rondleiding door de kassen waar van alles ‘geknutseld’ wordt, van prachtige vogeltaarten tot complete jachthutten van IBC-containers. Van hem heb ik vorig jaar mijn eerste tomatenplantje gekregen. Dit jaar heb ik daslook met wortel gehad om in de tuin of in een pot te planten. En ook een paar bollen Franse knoflook, daar kun je mij altijd blij mee maken!

Nu is hun schoonzoon van de week geslaagd voor het theoriegedeelte van het jachtexamen. Hoe leuk is dat! Daar heeft de jachtvriend weer een mooi cadeautje voor gemaakt. Een fles Jägermeister in een opgeleukt kistje met lege hulzen als glaasjes! Na het bezoekje, dat ietsje langer duurde dan gepland, zijn jongste zoon en ik verder gereden naar het strand (let wel, maar zo’n 2 kilometer ofzo). Daar hebben wij geluncht terwijl wij vanaf een veilige plek toe konden kijken hoe mensen met de lunch in hun handen door meeuwen werden aangevallen.

Nog even over de boulevard en de pier geslenterd en daarna bij Simonis vis gehaald om thuis bij de vrijdagmiddagborrel te serveren. Ik heb genoten! Eenmaal thuis ligt het nieuwe blad van de NOJG op de mat. Het artikel dat ik had geschreven over de ganzen ‘Van schot tot bord’ bij restaurant Viviamo is geplaatst. En ook onze eerste reservering na de lockdown voor de vrijdagmiddagborrel op het terras van Vivian. Leuk hoor!